Drie Schelpen
Geïnteresseerd in de roman 'Drie Schelpen'? Meld je hier aan voor de nieuwsbrief!
Lees je liever vanaf papier, klik dan hier.
23 - Sem
Bart start een twee jaar oude mix op Soundcloud over zijn koptelefoon en zet de babyfoon-app in de waakstand. Meerdere avonden brengt hij zo door. Overdag is hij op stap voor freelance klussen op scholen in de stad als invaller voor vakken als Maatschappijleer, Wereldoriëntatie of zijn grote liefde Geschiedenis. Op vaste dagen brengt hij zijn dochter naar ’t Klaproosje aan de Prinsengracht, bij een spoedgeval vindt ze onderdak bij kennissen die zijn oogappeltje er wel een keer bij kunnen velen voor een halve dag. Hij benut de rest van de tijd met het eindeloos afwegen van de voor- en nadelen van het opnieuw aangaan van een relatie. Steeds weer belandt hij bij dezelfde uitkomst en na een dag of tien trekt hij de stoute schoenen aan. "Ben je thuis vanavond?" appt hij.
Ze antwoordt een paar uur later: "Ik heb Yoga afgezegd, ben ongeveer 19:30 uur thuis. Kom om 20:00 uur. Weet je nog waar ik woon? ;-)"
"Duh, tot straks. Moet je dan nog eten?"
"Nee."
"Oké. Top. Ik neem wel een paar AB-tjes mee," schrijft Bart als laatste.
Jeanine's hart springt over door Barts berichtje als bij een verliefde puber. Ze stelt een antwoord zowaar een paar uur uit, doch cancelt pardoes haar Yogaklas. Dat kwam sowieso beter uit, op je kop staan als je ongesteld bent is sowieso geen goed plan. Wat als hij komt vertellen dat hij niet wil? ‘Nee, vast niet. Hij staarde minutenlang in haar ogen en dan die vrijpartij!’
Bart belt om 20:05 uur bij de buurvrouw aan, met de bayfoon in zijn hand. Jeanine opent de voordeur gekleed in een zwarte legging en een zwart-wit gestreept shirtje. Hij omhelst haar.
Ze wurmt zich uit de beklemming en antwoordt met een kus.
“Ik ben de biertjes vergeten! Damn.”
“Ook geen probleem, als je tenminste een wijntje lust straks. Wil je nu thee? Of koffie? Thee is klaar, koffie moet ik zetten.”
“Thee is prima.”
Ze pakt een kopje en schenkt het in. “Drink jij geen melk in je thee?”
“Ja, zonder is ook geen probleem.”
Ze loopt naar de keuken en reikt bij terugkomst Bart een kannetje aan. “Mag je zelf doen.” “Chocolaatje?”
“Uhm, ja, lekker.”
“Ik zit in ‘die week’ van de maand, je gaf me me een extra reden Yoga te skippen, ik mag dan niet alle oefeningen doen.”
‘Niets natuurlijkers dan het biologisch ritme van een vrouw.’ In huize Mertens was er altijd wel eentje ongesteld. Bart kwam een keer thuis met proefpakketjes Yoni, het merk dat tampons en maandverband maakte uit eerlijke katoen zonder chemische stoffen. De school had besloten die gratis ter beschikking te stellen en tijdens de presentatie deelde de vertegenwoordigster van Yoni aan iedereen een bloodybag uit. “Goed bezig Pa! Ik ben volgende week aan de beurt, dat komt goed uit!” Ineke glimlachte om haar man.
“Jeanine?”
Ze kijkt op.
Hij schuift een stukje naar haar toe.
“Jeanine, lieve Jeanine.” Hij neemt haar in zijn armen en drukt haar tegen zich aan. “Blijf je voor altijd bij me?”
Haar ‘ja’ klinkt gesmoord.
Na een minuutje beëindigt ze subtiel de omhelzing. “Er is nog iets dat je moet weten Bart. Kom.”
Hij volgt haar het gangetje in. Ze lopen langs haar slaapkamer. Aan de deurpost, aan de grepen van de kledingkast, over een stoelleuning hingen BH’s, ziet hij in de gauwigheid. ‘Die had ik wel even kunnen opruimen.’
Ze opent zachtjes een deur en buigt zich in de kinderkamer over een ledikantje waarin een jongetje van een jaar of twee onder een dekentje ligt. Grote donkere krullen sieren zijn koppie. Het ventje zucht. Jeanine fluistert: “Sem is het resultaat van een ...” Ze slikt. “... laten we het een misgelopen relatie noemen. De vader weet niet dat hij de vader is en dat wil ik graag zo houden.” Ondanks dat ik destijds in de gevarenzone zat met mijn cyclus, wilde ik er niets aan doen. Mijn menstruatie bleef uit, na drie maanden besloot ik het kindje te houden. Ik kan niet uitleggen waarom, echt niet, ik weet het niet.” Inmiddels staan haar ogen vol tranen. “Het is mijn lieve ventje, mijn alles.”
Zijn hoofd tolt. ‘Dat verklaart het kinderzitje!’
Jeanine pakt zijn hand en leidt hem de kamer weer uit. “Kom,” snift ze.
Terug in de huiskamer weten ze beiden niet goed wat te doen. Bart loopt naar het raam dat uitzicht geeft op de gracht. Jeanine ruimt de kopjes op en aarzelt of ze zou vragen of hij iets wil drinken. Ze vraagt zich af of ze er verstandig aan deed Sem nu pas te introduceren.
Bart draait zich om. “Er verandert door Sem niets. Bij mij.”
“Echt?” Ze klinkt opgelucht, verbaasd en blij tegelijk.
“Echt. Sem is jouw keuze en ik respecteer dat, waarom zou ik dat niet doen?”
“Dan zijn wij alles dat we nodig hebben, Bart. Voor ons en die twee hummeltjes.”
